Proles uera Dei cunctisque antiquior annis,

Nunc genitus, qui semper eras, lucisque repertor

Ante tuae matrisque parens, quem misit ab astris

Aequaeuus genitor uerbumque in semina fusum

5

Virgineos habitare sinus et corporis arti

Iussit inire uias paruaque in sede morari,

Quem sedes non ulla capit, qui lumine primo

Vidisti quicquid mundo nascente crearas,

Ipse opifex, opus ipse tui, dignatus iniquas

10

Aetatis sentire uices et corporis huius

Dissimiles perferre modos hominemque subire,

Vt possis monstrare deum, ne lubricus error

Et decepta diu uani sollertia mundi

Pectora tam multis sineret mortalia saeclis

15

Auctorem nescire suum: te conscia partus

Mater et attoniti pecudum sensere timores.

Te noua sollicito lustrantes sidera uisu

In caelo uidere prius, lumenque secuti

Inuenere magi. tu noxia pectora soluis

20

Elapsasque animas in corpora functa reducis

Et uitam remeare iubes. tu lege recepti

Muneris ad Manes penetras mortisque latebras

Immortalis adis. nasci tibi non fuit uni

Principium finisque mori; sed nocte refusa

25

In caelum patremque redis rursusque perenni

Ordine purgatis adimis contagia terris.

Tu solus patrisque comes, tu spiritus insons

Et toties unus triplicique in nomine simplex.

Quid, nisi pro cunctis, aliud quis credere possit

30

Te potuisse mori, poteras qui reddere uitam?